Lavran*’ın Spirali

27 Mayıs 2025

Başlangıçta ışık yoktu,
gökyüzü çatlamamıştı,
Lavran henüz bir şekil değildi.
Bir sancıydı.
Bir uğultuydu.
Biri değil,
bir şeydi.

Birikirken
karanlığın en altında—
nemli, paslı,
hiç doğmamış rüyaların çürüklüğünde—
Lavran, titreşimin ilk notasını duydu.
Bir şey çağırmadı onu.
Ama bir şey çekti.
Kemiklerinin içinden.

⸻

İlk katmanda göz yoktu.
Sadece duyu.
Sadece dipte bir zonklama.
Yılanların kabuk değiştiği yerde,
yarı su, yarı kan bir akıntı
Lavran’ı sürükledi.
Adı olmayan,
biçimi olmayan bir Lavran
döndü,
dolaştı,
ağzı yokken boğuldu.

⸻

İkinci halkada
bir ses geldi.
Cilalı bir taşın içinden çıkıyordu sanki:
çatlamış bir çığlık gibi
yavaş ama keskin.
Lavran o sesi yüzüyle duydu.
Çenesiz, kulaksız bir yüzle.
Sesi teninde taşıdı,
bir yara gibi.

Ve ilk kez sordu:
“Ben kimim?” değil.
“Bu ses nereme değdi?”

⸻

Üçüncü halkada
Lavran göz açtı.
Göz dediğime bakma,
ışığı görmedi,
sadece ışığın yankısını gördü.
Bir gölgeyi—
yumuşak, pembe, kaygan bir gölgeyi.
Dünya mıydı o?
Dünya.
Ama Lavran’ın içinden geçiyordu.
Sert bir dalga gibi değil,
soğuk bir öpücük gibi.

⸻

Sonra
bir beden çizildi Lavran’a.
Et,
boğum,
titreşim.
Yürümeyi öğrendi önce;
ama adım atmadı.
Zemin onu itti.
Toprak,
Lavran’ın altına girdi.
İki yönlü bir harekete kapıldı:
Düşerken yükseliyor gibi,
yükselirken çözülen biri gibi.

⸻

Dördüncü halkada
dünya artık bir şey değildi.
Bir kimseydi.
Lavran onu kokladı.
Dünya tuz kokuyordu.
Kırmızıya çalan bir su.
Ve Lavran bu kokuda
ilk kez
bir başkasına benzediğini fark etti.
Sınırları çizildi.
Böylece
ilk çatlağı açtı:
kimlik.

⸻

Beşinci halkada
hiçbir şey kalmadı.
Ne et ne isim.
Sadece bir ritim.
Lavran onu dışından duymadı.
Lavran onu titretti.
Ve dünya
ona cevap verdi.

Artık ayrılmıyorlardı.
Aynı spiral içinde,
aynı çizgiden geçip duruyorlardı.
Neon gibi titreşerek,
gövdeden sese,
sesten ete.

Ve Lavran,
nihayet,
hiçbir şey olmadığını
ama her şeyle birlikte
titreştiğini anladı.

*Lavran, Titreşen Palmiyeler Yasası’nda tanımlanan varoluş kiplerinin genel adıdır.Evrenin titreşen dokusuyla sürekli ilişki hâlinde olan, içsel özüyle dışsal frekanslar arasında bir rezonans kuran varlık kipidir.